|
Międzynarodowy Konkurs Chopinowski - Warszawa 2005: geneza i dzień dzisiejszy
Krystyna Niemotko pianistka-pedagog
W dniach od 2 do 24 pażdziernika 2005 r. odbędzie się w Warszawie XV Międzynarodowy Konkurs Chopinowski. Konkursy te odbywają się regularnie co pięć lat. Mogą brać w nich udział kandydaci w wieku od 17 do 28 lat.
Konkurs Chopinowski jest zaliczany do najtrudniejszych konkursów pianistycznych w świecie. Szczególna trudność programu wynika stąd, że obejmuje on utwory tylko jednego kompozytora.
Konkursy chopinowskie miały zazwyczaj trzy lub cztery etapy. Regulamin tegorocznego konkursu przewiduje eliminacje wstępne oraz dwa etapy i finał. W początkowych konkursach przewidywano dwanaście nagród, a później wprowadzono aż sześć nagród i sześć wyróżnieñ. Oprócz tego są specjalne nagrody za najlepsze wykonanie poloneza, opusu
Inicjatorem konkursów chopinowskich był Jerzy Żurawlew, profesor Wyższej Szkoły Muzycznej (obecnie: Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina) w Warszawie.
Autorka po wykonaniu recitalu chopinowskiego w klubie ‘Polonia’ w Brisbane w dniu 13 kwietnia 1997 r.
|
Konkursy te mają już 80-letnią tradycję z licznymi laureatami. Można spotkać się z różnymi komentarzami co do źródeł finansowania pierwszego konkursu. Wszelkie wątpliwości na ten temat rozwiał jednak sam prof. Jerzy Żurawlew w książce pt. ‘A więc Konkurs: Wspomnienia twórcy międzynarodowych konkursów chopinowskich’ (Warszawa, 1995) na str. 9-10:
“W Ministerstwie oznajmiono, że nie ma na to środków, nie ma kto zająć się stroną organizacyjną imprezy, a w ogóle pomysłjest nierealny do wykonania.
Nie poddawałem się, wysiadywałem godzinami pod drzwiami “dygnitarzy” w Ministerstwie, znosiłem wiele upokorzeń. Tymczasem nastapiła w Polsce zmiana władzy. Postanowiłem wykorzystać to i zwrócić siê do najwyzszych czynników w Polsce.
Korzystając z protekcji mojego przyjaciela, Juliusza Kaden-Bandrowskiego, zostałem przyjêty przez prezydenta, który udzielił wysokiego protektoratu i przyznał pierwszą nagrodê swojego imienia. Niezależnie od tego ofiarował piêkny dar - makatę buczacką tkaną złotem - dla laureata pierwszej nagrody Miêdzynarodowego Konkursu Chopinowskiego. Od tego momentu sprawy potoczyły siê w błyskawicznym tempie. Przystąpiono do organizacji Konkursu….”
I Konkurs odbył siê w 1927 r., 1 nagroda: rosyjski pianista Lew Oborin, 2 nagroda: polski pianista Stanisław Szpinalski.
II Konkurs w 1932 r. przyniósł pierwszą nagrodê francuskiemu pianiście polskiego pochodzenia, Aleksandrowi Uniñskiemu, a drugą nagrodê uzyskał niewidomy pianista wêgierski, Imre Ungar.
III Konkurs odbył się w 1937 r., 1 i 2 nagrodę zdobyli pianiści radzieccy: Jakub Żak i Róża Tamarkina. Polskim pianistom przypadla 3 nagroda - Witoldowi Małcużyñskiemu i 8 nagroda - Janowi Ekierowi.
IV Konkurs, a pierwszy po wojnie odbył siê w 1949 r. Okazał siê on wielkim triumfem polskiej pianistyki. Polacy zdobyli wtedy aż osiem nagród z dwunastu możliwych: 1 nagroda: Halina Czerny-Stefañska, studentka prof. Zbigniewa Drzewieckiego, a 2 nagroda Barbara Hesse-Bukowska, studentka prof. Margerity Trombini-Kazuro.
V Konkurs w 1955 r. przyniósł 1 nagrodê polskiemu pianiście, Adamowi Harasiewiczowi, a 3 nagrodê i specjalną nagrodę za najlepsze wykonanie mazurków (taniec czysto polski) otrzymał chiñski pianista z książêcego rodu, Fu Ts’ong, uczeñ prof. Zbigniewa Drzewieckiego.
W 1970 r. laureatem 3 nagrody został polski pianista, Piotr Paleczny, uczeñ prof. Jana Ekiera. W 1975 r. zdobył 1 nagrodę znów polski pianista, Krystian Zimerman, uczeñ prof. Andrzeja Jasiñskiego.
W jury konkursowym zasiadają najwybitniejsi muzycy z różnych krajów, niekoniecznie pianiści. Zaszczytny tytuł laureata konkursu otwiera przed młodym pianistą perspektywy wystêpów na estradach całego świata.
| 
