| Na miesiąc przed 6 października 2023 r., czyli przed wielkimi obchodami 150 rocznicy smierci P.E. Strzeleckiego pewnemu piosenkarzowi stanęło serce. Miał zaśpiewać „Tęsknotę Strzeleckiego”. Dowiedziałam się o tym dopiero wczoraj, kiedy Pan Zbyszek Paprocki otrzymał od nas Ebooka z konkursowymi piosenkami, wierszami i obrazami.
Napisał: Pani Ernestyno, żeby pani wiedziała jaki ja jestem szczęśliwy. Wnukom i dzieciom sprezentuję na pamiątkę albumy. A radość moja jest tym większa że jestem nadal wśród żywych, bo w dniu 12.09.2013 serce moje przestało bić. Dobrze, że stało się to w Klinice Kardiochirurgii. Trzy tygodnie śpiączki, później operacja i po dojściu do siebie wróciłem do domu. A dzisiaj czytam taką piękna LAURKĘ od Pani. Czuję Pani radość i serdecznie życzę Pani Wszystkiego Dobrego. Oby zdrowie NAM dopisywało. Serce się uspokoiło, piosenka została pięknie nagrana i wraz z innymi dostępna jest w naszej konkursowej antologii – na całym świecie. Posłuchajmy teraz wspólnie „Tęsknoty Strzeleckiego”. Jest taka swojska, ciepła, taka „przytul do serca”.
Posłuchaj na YouTube
Los poniósł go na kraj świata
na ziemię gdzie błękit góry
rozpala tęsknotę wspomnień
do Tej co była mu życiem
dla niej zdobędzie kwiat szczęścia
zerwie by wrócić marzeniem
tam gdzie miłosne wyznania
wiatr echem powtarza do dziś
Adyno miłości wierna
niebo i światło mej duszy
do Ciebie wracam wciąż wracam
pełen nadziei i wzruszeń
a tam wysoko w górach
rośnie mój kwiat rozkoszy
Siwy Promyczek Słonka
on mi smutki rozproszy
otuli ciepłem wspomnień
tak mocno aż zaboli
by był balsamem na troski
ciężkiej tułaczej niedoli
I ruszył wędrownym szlakiem
na szczyty mgłami spowite
by zerwać swoją stokrotkę
w płatkach zamknąć kochanie
//a dziś na górze Kościuszki
wiatr smętną piosenkę śpiewa
historii pewnej miłości
straconej miłości dwóch serc//
Piosenka jest piękna dzięki ciepłemu głosowi wykonawcy, ale też piękna dzięki tekstowi znanej poetki Reginy Sobik. Pani Regina jest z nami w kontakcie już od 15 lat. W roku 2009 zgłosiła się na nasz ówczesny konkurs z przebojową balladą „Edmundzie, Podróżniku” spiewaną przez Asię Łunarzewską.
Na nasz obecny konkurs In The Spirit of Strzelecki przysłała nie tylko piosenkę „Tęsknota Strzeleckiego”, ale też kilka wierszy, z których chyba najbardziej mi się podoba „Anioł Nadziei”. Ten wiersz ukazuje inne oblicze Strzeleckiego. Tu widzimy go jako Dobrego Samarytanina. Z radością zacytuję ten wiersz w nadziei, że poszybuje daleko, po wielu kontynentach.
Odór zgnilizny wypełnia izbę
zagląda w garnki gdzie pustka straszy
obok w spiżarni usiadła bieda
i z pieczą zgniłe kartofle liczy
Czy kilka znajdzie się do jedzenia
żeby choć przeżyć dzień jeszcze jeden
„Wielki Głód” zbiera obfite żniwo
a czasy trudne i brak nadziei
Przejęte ogromem ludzkiej niedoli
irlandzkie niebo okryły chmury
i zdają się szlochać na widok cieni
wychudłych istot w ludzkich postaciach
W przytułkach szkołach gromada dzieci
o smutnych twarzach znaczonych głodem
wyciąga ręce po talerz strawy
o którą zadbał sam sir Strzelecki
Kim był skąd przybył Anioł Nadziei
o sercu wrażliwym na ludzkie bóle
co dzielił z nimi czasy niedoli
żywił ubierał i edukował
Dzisiaj już wiedzą wszystkie narody
kim Ten co niemal oddał swe życie
kiedy gorączką zmogła choroba
a ślad jej piętna nosił przez lata
Odżyła przeszłość w sercu Dublina
tablicą pamięci dziś hołd oddaje
Temu co kiedyś tu żył pracował
tysiące istnień ratując od głodu
KOMU WYSLESZ TEGO LINKA?
http://www.zrobtosam.com/PulsPol/Puls3/index.php?sekcja=1&arty_id=23143
| 
