Wędrowcu z Gór Śnieżnych
- rycerzu Adyny –
nocą spowity jak obłokiem ciemnym,
marzysz o ustach jedynej
W oparach mgły znad jeziora
stoisz pod deszczem z gwiazd,
noc dobrotliwa jak siostra
unosi u brzegu kwiat
W dolinach tętnią potoki
i wiatr kołysze księżycem,
a w sennych szeptach stokrotki
drży ukochane jej imię
W zielonym migotaniu liści
Adyna jest blisko ciebie
jak światło z rajskiej doliny
zapala duszę i serce...
Pod pomnikiem Strzeleckiego w Jindabyne
Marek Baterowicz
| 
