| Ballada o żołnierzach wyklętych. Czas 4,30.
Chłopięca twarz i oczy szare
Nigdy się nie pchał na bohatera.
Wśród czarnych owiec biały baranek.
W deszczu pocisków skąpany płomieniach.
Chłopcy do tańca i Ojczenasza
Z sercem po właściwej stronie.
To kość z kości i krew nasza.
Rozstrzelani w bezimiennej zonie.
Refren:
Nasza walka nie dokończona.
Chwała wyklętym bohaterom!
Posoka płynie biało-czerwona.
Śmierć zdrajcom i dezerterom!
Niebo w ogniu i lasy płoną.
W młodym sercu otwór po kuli.
Niechaj honor znów znaczy honor.
Niechaj Polska niezłomnych przytuli.
I jeszcze wiersz Reginy Sobik:
Dla Wyklętych
Ich groby po lasach rozsiane
skrywały piętno cierpienia
bliznami historii znaczone
były jak wyrzut sumienia
Swoi nie chcieli ich przyjąć
opluli zdrajcami nazwali
a Oni kochali Ojczyznę
za wolność życie oddali
Wyklęci sponiewierani
upamiętnienia czekają
karmieni przez lata pogardą
ich bliscy o pamięć wołają
R.SOBIK
| 
