Kto z nas, wychowywanych jeszcze w XX wieku, nie pamięta swojej babci, czy dziadka? Kto nie tulił się do nich, gdy zapracowani rodzice nie mieli czasu, by zająć się nami, kto z wypiekami na twarzy nie słuchał bajek opowiadanych nam przez nich na dobranoc, kto nie cieszył się z pysznego obiadu u babci, kto do tej pory nie pamięta, jak na nas czekała, jak pocieszała, jak zawsze potrafiła zrozumieć?
Nasi Dziadkowie - mądrzy swym życiowym doświadczeniem, wspominający przy świątecznym stole dawne, bardzo dla nas dawne czasy, nasi rodzinni nauczyciele historii Polski i świata. To oni uczyli nas co złe a co dobre, co mądre a co niezbyt, i co naprawdę ważne jest w życiu.
Często uzupełniali w tym stale zajętych rodziców. Z łatwością wybaczali, zawsze stawali po naszej stronie. Dlatego biegliśmy do nich ufnie wierząc, że chyba nikt tak jak oni nie zrozumie, nie doradzi i chyba nikt jak oni nie pomoże. Było nie do pomyślenia, że kiedyś ich zabraknie.
Dziś, kiedy Ich już nie ma, kolejny raz przywróćmy pamięć o Nich i zapewnijmy, że są w nas, w naszych myślach i w naszych sercach.
A tym Babciom i Dziadkom, którzy nadal są w naszych rodzinach podziękujmy za miłość, troskę, poświecenie, i z okazji Ich Święta życzmy wszystkiego co najlepsze - zdrowia i tego, aby byli z nami jak najdłużej.
Monika Wiench
" Babcia to zapach migdałów, lawendy, do późnej starości kochana, ociera smuteczki, nauczy kolędy i kompres położy na zdarte kolana.
Babcia... Pogromca duchów i smoków z różnych do snu czytanek i anioł stróż na każdym kroku czy noc to, czy chmurny poranek..."
/autor wiersza: bloger contessa/
PS. święto Babci obchodzone jest w Polsce od 1964 roku w dniu 21 stycznia, następnego dnia obchodzony jest Dzień Dziadka.
|