| Żniwo nienawiści
Ostrze strzału wroga przeszyło niebiosa
tam gdzie ptak żelazny niósł na swych ramionach
trzysta istnień ludzkich nieświadomych złego
choć do celu wiodła droga przez cierń wojny
Gdy ułamki sekund rozrywają wnętrze
roznosząc po niebie krzyk rannej ofiary
myśli nie dogonią czasu do przyszłości
gdyż ten się zatrzymał na obliczu śmierci
I niczym nienawiść karmiona przez lata
zbiera swoje żniwo obłędu i złości
tak ten ptak raniony śmiercionośnym strzałem
spadł na obcą ziemię roznosząc krwi strugi
Już on nie zląduje w gnieździe przeznaczenia
nie wykona tańca radosnym warkotem
Ukraińska Ziemia stała się kołyską
milczącą jak kamień wśród grobowej ciszy
A tam gdzieś czekają krewni i znajomi
ból rozrywa serca i rozpaczą rani
że to niepotrzebne tak być nie musiało
gdyby tylko ludzie byli trochę ludzcy
Regina Sobik 18.07.2014r
| 
